Tου Ν. Α. Κωνσταντοπουλου «Ποτέ δεν ήθελα να συνδυάσω μία αθλητική επιτυχία με το ίδιον της ελληνικής φυλής, της καρδιάς, της υπερηφάνειας. Ούτε με ηρωισμούς και έπη. Πιστεύω πως μία νίκη σε εθνικό επίπεδο, όσο και θριαμβευτική κι αν είναι, έχει σχέση με τη θέληση των αθλητών, με τη δική τους αξία και του προπονητή τους, άντε και κάποιες φορές με την τύχη», έγραφε ο Γιάννης Κουκουλάς σε αυτή τη στήλη μετά τη σπουδαία νίκη της εθνικής ποδοσφαίρου των ανδρών επί της Ρωσίας στο πρόσφατο πρωτάθλημα της Ευρώπης. Και εξηγούσε ότι η νίκη της Ελλάδας ανέτρεπε την άποψη που είχε.Τα ίδια θα μπορούσαμε να γράψουμε για τη χθεσινή νίκη - πρόκριση της εθνικής ομάδας των νέων στον τελικό του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος ποδοσφαίρου. Γιατί επετεύχθη πέρα από κάθε πρόβλεψη και λογική, σύμφωνα με την εξέλιξη της αναμέτρησης. Αγωνιζόμενη ένα ολόκληρο ημίχρονο και στα 30΄ της παράτασης μ έναν παίκτη λιγότερο (λόγω της άδικης αποβολής του τερματοφύλακα Καπίνο), απέναντι σε μια ομάδα που προέρχεται από χώρα και ποδοσφαιρικά πιο προηγμένη και με παράδοση στην παραγωγή ποδοσφαιριστών, τα παιδιά της Ελλάδας απέδειξαν πως στον αθλητισμό, πολλές φορές αυτό που αποκαλούμε «καρδιά» μπορεί να διαδραματίσει πρωταγωνιστικό ρόλο.Τα παιδιά αυτά πίστεψαν ότι μπορούν. Και πέτυχαν.